ਆਲ ਇੰਡੀਆ ਕਾਂਗਰਸ ਕਮੇਟੀ (AICC) ਨੇ ਹਿਮਾਚਲ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਦੇ ਬਾਗੀ ਕਾਂਗਰਸੀ ਵਿਧਾਇਕ ਸੁਧੀਰ ਸ਼ਰਮਾ ਖਿਲਾਫ ਵੱਡੀ ਕਾਰਵਾਈ ਕੀਤੀ ਹੈ। ਕਾਂਗਰਸ ਦੇ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮਲਿਕਾਅਰਜੁਨ ਖੜਗੇ ਨੇ ਸੁਧੀਰ ਸ਼ਰਮਾ ਨੂੰ ਏਆਈਸੀਸੀ ਸਕੱਤਰ ਦੇ ਅਹੁਦੇ ਤੋਂ ਹਟਾ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਕੌਮੀ ਜਨਰਲ ਸਕੱਤਰ ਕੇਸੀ ਵੇਣੂਗੋਪਾਲ ਨੇ ਇਸ ਸਬੰਧੀ ਹੁਕਮ ਜਾਰੀ ਕੀਤੇ ਹਨ।
ਇਸ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਹਿਮਾਚਲ ਕਾਂਗਰਸ ਦੇ ਕਾਰਜਕਾਰੀ ਪ੍ਰਧਾਨ ਰਾਜਿੰਦਰ ਰਾਣਾ ਨੇ ਵੀ ਆਪਣੇ ਅਹੁਦੇ ਤੋਂ ਅਸਤੀਫਾ ਦੇ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਪਣਾ ਅਸਤੀਫਾ ਕਾਂਗਰਸ ਦੇ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮਲਿਕਾਅਰਜੁਨ ਖੜਕੇ ਨੂੰ ਭੇਜ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਸੁਧੀਰ ਸ਼ਰਮਾ ਅਤੇ ਰਾਜਿੰਦਰ ਰਾਣਾ ਨੇ ਰਾਜ ਸਭਾ ਚੋਣਾਂ ਵਿੱਚ ਕਾਂਗਰਸ ਦੇ ਉਮੀਦਵਾਰ ਅਭਿਸ਼ੇਕ ਮਨੂ ਸਿੰਘਵੀ ਨੂੰ ਵੋਟ ਨਹੀਂ ਪਾਈ ਅਤੇ ਭਾਜਪਾ ਉਮੀਦਵਾਰ ਹਰਸ਼ ਮਹਾਜਨ ਨੂੰ ਵੋਟ ਪਾਈ।
ਰਾਣਾ ਅਤੇ ਸੁਧੀਰ ਸਮੇਤ 6 ਕਾਂਗਰਸੀ ਵਿਧਾਇਕਾਂ ਨੂੰ ਹਿਮਾਚਲ ਵਿਧਾਨ ਸਭਾ ਦੇ ਸਪੀਕਰ ਨੇ ਅਯੋਗ ਕਰਾਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ‘ਤੇ ਪਾਰਟੀ ਵ੍ਹਿਪ ਦੀ ਉਲੰਘਣਾ ਕਰਨ ਦਾ ਦੋਸ਼ ਹੈ।ਹੁਣ ਏਆਈਸੀਸੀ ਨੇ ਸੁਧੀਰ ਖ਼ਿਲਾਫ਼ ਕਾਰਵਾਈ ਕਰਕੇ ਵਾਪਸੀ ਦੇ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਬੰਦ ਕਰਨ ਦੇ ਸੰਕੇਤ ਦਿੱਤੇ ਹਨ। ਕਾਂਗਰਸ ਨੇ ਅਜੇ ਤੱਕ ਬਾਗੀ ਵਿਧਾਇਕਾਂ ਆਈ.ਡੀ. ਲਖਨਪਾਲ, ਦੇਵੇਂਦਰ ਕੁਮਾਰ ਭੁੱਟੋ, ਚੈਤੰਨਿਆ ਸ਼ਰਮਾ ਅਤੇ ਰਵੀ ਠਾਕੁਰ ਨੂੰ ਬਾਹਰ ਨਹੀਂ ਕੱਢਿਆ ਹੈ।
ਹਾਈਕਮਾਂਡ ਵੱਲੋਂ ਸੁਧੀਰ ਖ਼ਿਲਾਫ਼ ਪਹਿਲੀ ਕਾਰਵਾਈ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ। ਦੱਸ ਦਈਏ ਕਿ ਏ.ਆਈ.ਸੀ.ਸੀ. ਦੀ ਇਸ ਕਾਰਵਾਈ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਅੱਜ ਸਵੇਰੇ ਸੁਧੀਰ ਸ਼ਰਮਾ ਨੇ ਆਪਣੇ ਫੇਸਬੁੱਕ ਪੇਜ ‘ਤੇ ਭਗਵਦ ਗੀਤਾ ਦੀ ਇਕ ਆਇਤ ਪੋਸਟ ਕੀਤੀ ਜਿਸ ਦਾ ਅਰਥ ਹੈ – “ਬੇਇਨਸਾਫ਼ੀ ਨੂੰ ਬਰਦਾਸ਼ਤ ਕਰਨਾ ਬੇਇਨਸਾਫ਼ੀ ਕਰਨ ਜਿੰਨਾ ਹੀ ਅਪਰਾਧ ਹੈ। ਅਨਿਆਂ ਨਾਲ ਲੜਨਾ ਤੁਹਾਡਾ ਫਰਜ਼ ਹੈ।” ਇਸ ਰਾਹੀਂ ਸੁੱਖੂ ਸਰਕਾਰ ‘ਤੇ ਤਿੱਖਾ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ ਹੈ।
ਸੁਧੀਰ ਸ਼ਰਮਾ ਨੇ ਤਾਂ ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਲਿਖਿਆ ਕਿ ਉਸ ਨੂੰ ਹਟਾਉਣ ਲਈ ਪਾਰਟੀ ਦੇ ਅੰਦਰਲੇ ਕਿਸੇ ਆਗੂ ਨੇ ਕੁਝ ਤਾਕਤਾਂ ਨੂੰ ਠੇਕਾ ਵੀ ਦੇ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਅਜਿਹੀ ਸਥਿਤੀ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਚੁੱਪ ਕਿਵੇਂ ਰਹਿ ਸਕਦਾ ਹੈ? ਦੱਸਣਯੋਗ ਹੈ ਕਿ ਸੁਧੀਰ ਸ਼ਰਮਾ ਨੂੰ ਧਮਕੀ ਦੇਣ ਦਾ ਮਾਮਲਾ ਹਿਮਾਚਲ ਵਿਧਾਨ ਸਭਾ ਵਿੱਚ ਵੀ ਗੂੰਜਿਆ ਸੀ।
ਨਾਲ ਹੀ ਸੁਧੀਰ ਨੇ ਲਿਖਿਆ ਕਿ ਹਾਈਕਮਾਂਡ ਅੱਖਾਂ ‘ਤੇ ਪੱਟੀ ਬੰਨ੍ਹੀ ਹੋਈ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਰਾਜ ਦੇ ਹਾਕਮ ਆਪਣੇ ਦੋਸਤਾਂ ਵਿੱਚ ਘਿਰੇ ਤਾਨਾਸ਼ਾਹ ਬਣ ਚੁੱਕੇ ਹਨ, ਅਜਿਹੇ ਵਿੱਚ ਕਾਇਰਾਂ ਵਾਂਗ ਅਸੀਂ ਭਿੱਜੀਆਂ ਬਿੱਲੀਆਂ ਬਣ ਕੇ ਜਨਤਾ ਦਾ ਭਰੋਸਾ ਨਹੀਂ ਤੋੜ ਸਕਦੇ। ਪਹਾੜੀ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਹੁੰਦੀ ਬੇਇਨਸਾਫ਼ੀ ਨਹੀਂ ਦੇਖ ਸਕਦੇ। ਸੂਬੇ ਦੇ ਹਿੱਤਾਂ ਨੂੰ ਗਿਰਵੀ ਰੱਖਣ ਵਾਲੇ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਦੇਖ ਸਕਦੇ।
ਸੜਕ ‘ਤੇ ਧਰਨੇ ‘ਤੇ ਬੈਠੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦਾ ਦੁੱਖ ਨਹੀਂ ਦੇਖ ਸਕਦੇ। ਇਸ ਲਈ ਇਹ ਫੈਸਲਾ ਲੋਕ ਹਿੱਤ ਵਿੱਚ ਲਿਆ ਗਿਆ ਹੈ।ਸੁਧੀਰ ਸ਼ਰਮਾ ਨੇ ਲਿਖਿਆ ਕਿ ਗੀਤਾ ਦਾ ਗਿਆਨ ਮੈਨੂੰ ਹਮੇਸ਼ਾ ਊਰਜਾਵਾਨ ਰੱਖਦਾ ਹੈ। ਇਸੇ ਲਈ ਉਸ ਨੇ ਗੀਤਾ ਦੀ ਇੱਕ ਤੁਕ ਨਾਲ ਆਪਣੀ ਗੱਲ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਿਖਿਆ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਕੁਰਸੀ ਹਾਸਲ ਕਰਨ ਲਈ ਕਦੇ ਵੀ ਚਾਪਲੂਸੀ ਦੀ ਰਾਜਨੀਤੀ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ, ਸਗੋਂ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਭਲਾਈ ਅਤੇ ਬੇਇਨਸਾਫ਼ੀ ਵਿਰੁੱਧ ਆਵਾਜ਼ ਬੁਲੰਦ ਕੀਤੀ ਹੈ।
ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਿਖਿਆ ਕਿ ਅਸੀਂ ਕਈ ਵਾਰ ਕੌੜੇ ਚੂਸਕੇ ਖਾਏ… ਜ਼ਹਿਰ ਵੀ ਪੀ ਲਿਆ… ਪਰ ਆਖਰਕਾਰ ਸਾਡੀ ਜ਼ਮੀਰ ਅਤੇ ਗੀਤਾ ਦੀਆਂ ਤੁਕਾਂ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਬੇਇਨਸਾਫ਼ੀ ਵਿਰੁੱਧ ਖੁੱਲ੍ਹ ਕੇ ਮੈਦਾਨ ‘ਚ ਨਿੱਕਲਣ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਿਆ ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਜੋ ਕਦਮ ਚੁੱਕੇ ਹਨ, ਅਸੀਂ ਉਸ ‘ਤੇ ਚੱਲਦੇ ਹਾਂ। ਮਾਣ ਹੈ… ਕਿਤੇ ਵੀ ਕੋਈ ਪਛਤਾਵਾ ਨਹੀਂ ਹੈ।